NEW CHAPTER IN OUR LIFE

Als je me al wat langer volgt via mijn andere blog of via mijn insta... Dan weet je misschien wel dat de afgelopen 3 jaar ons leven op z'n kop gestaan heeft. Ben je nieuw of heb je het gemist? Dan nog even mijn verhaal in een notendop...

December 2015 kreeg ik wat pijnklachten in mijn linkerbilspier. Heel vervelend met zitten verder niet. Na een paar weken ging ik naar de fysio. Deze heeft me weken, zelfs maanden geholpen, maar het werd alleen maar erger. In augustus 2016 besefte we dit kan zo langer niet en maakte ik na overleg met de huisarts en foto's van m'n bekken naar een gespecialiseerde bekkenfysio. Deze schrok hoe slecht mijn bekken er aan toe was. Ik had dus al veel eerder bij haar terecht moeten komen. Helaas was mijn lichaam door de eerdere behandelingen alleen maar slechter geworden en holde achteruit. Als diagnose kreeg ik stevige bekkeninstabiliteit mee, niet zoals bij een zwangerschap door het verweken van je banden, maar door spierzwakte. 

Helaas was mijn achterstand te groot en eind november 2016 werd ik bij de Jumbo, waar ik werkte als bloemist huilend naar huis gestuurd. Want ik kon van de pijn niet meer op mijn benen staan. Een weekje rust en wat extra fysio zou me wel helpen. Daar dachten mijn arts en fysio duidelijk over... en ook mijn lichaam gaf het compleet op. Ik lag veel en mijn lichaam was op... ik kon niet meer lang lopen, lang zitten was al helemaal uit dezen boze. Ik slikte heel veel zware ibuprofen en ik had zo enorm veel pijn. Mijn fysio werd opgehoogd naar 2x in de week, ging trainen onder begeleiding van de fysio, maar ik ging niet vooruit. Sterker nog ik ging nog verder achteruit. Toen hakte mijn fysio de knoop door en melde me aan bij een revalidatiecentrum. Februari 2017 had ik daar mijn intake en in mei kon ik daadwerkelijk starten. 

Op dat moment was ik al heel erg vaak bij de bedrijfsarts geweest. En ik moet eerlijk bekennen dat ik zo enorm geluk heb gehad met deze goede man. Bij de jumbo was ik max een uurtje per week en deed vanuit huis wat dingen. 

Mijn revalidatie traject duurde 5 maanden en ik was er zeker 3 of 4 keer in de week te vinden. Het was heel zwaar, mentaal maar ook lichamelijk. Ook ons gezin heeft veel te verduren gehad in deze tijd. In oktober was ik klaar met revalideren. Helaas niet pijnvrij en dus met het stempel chronische pijn, maar wel met de juiste tools om er mee te kunnen leven. 

Rond november 2017 werd er geoordeeld dat ik voor mijn eigen baan als bloemist afgekeurd werd, maar ook dat er bij jumbo geen plek meer voor mij zou zijn. Het 2e spoor traject om te kunnen reintregeren bij een andere werkgever werd opgezet. Een nieuwe periode vol met solliciteren brak aan. Ik werkte een maand bij een callcenter en daarna kwam mijn huidige baan op mijn pad. Daar heb ik de afgelopen 7 maanden via een collegiale detachering gewerkt... De afgelopen maanden moest ik het traject afronden door een keuring van het UWV en alles wat daarbij hoort. En weer hadden we zo'n geluk, want wat ben ik daar goed behandeld!

25 november 2018 was mijn laatste dag onder de vlag van jumbo... per 1 december ben ik officieel in dienst getreden van mijn huidige werkgever Nobel. Deze tijd voelt dubbel, fijn om die 3 jaar af te kunnen sluiten en heerlijk om een nieuwe start te maken bij een nieuw bedrijf. En tegelijk is het rot dat het allemaal nodig is geweest (maar dat laten we zeker niet overheersen hoor)

Daarom gingen afgelopen weekend bij ons de slingers uit. We willen deze 3 jaar dat ons leven op z'n kop stond afsluiten! Opnieuw beginnen, verder bouwen op de balans die we gevonden hebben. We hadden afgelopen weekend een family shoot, kocht een nieuwe ring, gingen uiteten, ik trakteerde bij op mijn nieuwe job om te vieren dat ik nu officieel in dienst ben en we boekte een extra vakantie voor in het voorjaar.... Dit alles om dit nieuwe hoofdstuk in ons leven kracht bij te zetten...en een duidelijke punt te zetten achter het hoofdstuk wat uit is.... en daarom ook deze blog... om het nog eens extra kracht bij te zetten... 

We zijn zo dankbaar .. Voor God die ons er doorheen sleepte.... Onze vrienden die hielpen... De ouders die altijd voor ons klaarstonden... Maar ook onze kerk en lieve collega's....

Mijn kleren en sleutels ingeleverd

een ring die voor mij nu al veel symbolische waarde heeft