002-BJ: IK BEN BIJ JE
Door mijn chronische rug- en bekkenpijn, waar ik sinds 2015 mee stoei, heb ik te maken met een acceptatieproces. Zo’n proces verloopt niet heel geleidelijk; het komt in golven. En dan niet van die vriendelijke, kabbelende golfjes zoals je vaak ziet op een zonnige zomerdag. Het is meer als grote, donkere golven, zoals die die tijdens een storm ontstaan en recht op je afkomen. Voor zulke golven kun je niet terugdeinzen – je moet er dwars doorheen. En dat geldt ook voor dat acceptatieproces: ik moet erdoorheen.
Toen mijn leven stil werd gezet door mijn rugproblemen, vond ik dat moeilijk om te accepteren. Of eigenlijk: ik kon het niet accepteren, alleen al het woord ‘accepteren’ maakte dat mijn nekharen overeind gingen staan. Als mensen ook maar een suggestie in de richting ervan deden, werd ik boos. Niet op die mensen, naar hen lachte ik lief en gaf ik aan dat het lastig is. Maar vanbinnen kookte ik dan. Ik was boos en woest om het gemak waarmee de andere persoon dat zei. Want als je een fijn leven hebt, kun je dat heel makkelijk zeggen, maar zo makkelijk is het helemaal niet.
In eerste instantie stond ik ook niet open voor acceptatie, want ik wilde beter worden, mijn leven terug hebben en weer verder leven. Maar op een gegeven moment kwam er een punt dat ik voelde dat ik mijn gevecht moest opgeven, want ik ging niet winnen. Dat was zwaar en deed zo’n pijn, omdat ik zelfs mijn hoop moest loslaten. Maar daarna… daarna leek er plek te zijn voor acceptatie. Al betekende dat niet dat ik er toen ineens was. Integendeel. Juist toen waren de golven hoog en donker. Ze overspoelden me compleet, trokken zich dan weer terug, om vervolgens weer aan te zwellen tot een nieuwe golf.
Ondertussen ben ik bijna drie jaar verder en nog steeds zijn er dingen die ik moet accepteren en dreig ik van tijd tot tijd overspoeld te worden door golven. Maar de golven zijn kleiner en lichter geworden; ze zijn te overzien. Bij sommige golven kan ik zelfs mijn hoofd boven water houden. En dat is dankzij God. Zijn rol is hier zo belangrijk in. Hij was erbij, als ik me weer eens midden in een golf bevond en ik mopperde, schreeuwde en huilde. Hij hielp me door de golven heen en gaf me een diepe vrede in mijn hart. Het was zoals Jesaja 43:2a zegt: Moet je door het water gaan – Ik ben bij je; of door rivieren – je wordt niet meegesleurd.
En ik wil jou graag zeggen: waar je ook tegenaan loopt of dat nu rugproblemen zijn, zoals bij mij, of iets compleet anders, uiteindelijk zul je het op je eigen tijd moeten accepteren. En o, lieve vrouw, dat is zo zwaar, maar weet dat God ervan afweet en jouw situatie kent! Hij zal voorkomen dat je door de golven wordt meegesleurd, want Hij is bij je!
Bible journaling werkwijze:
Mijn inspiratie vond ik als zo vaak op pinterest en besloot de pagina na te maken. Deze bijbelpagina maakte ik met waterverf. Allereerst trok ik de mijn dametje over met potlood. De jurk van de dame gaf ik diverse laagje paarse waterverf. Door goed te kijken waar evt schaduw zijn kunnen en het daar donkerder te maken, lijkt het echter. Het haar geef ik verschillende bruin tinten. De orginele afbeelding kan je hier vinden. De golven tekende ik zelf. De golven gaf ik kleur door waterverf in veel water te gebruiken en te beginnen met de lichtste kleuren en zo door te werken naar de donkere tinten. Door de kleuren aan te brengen in de "vorm"van de golf, krijg je beweging in je pagina. Onderaan maakte ik donkerder, door grijs en blauw te mengen. Rondom de golven spetter ik met de tinten blauw die ik gebruikt heb, maar ook met wit. Met een fineliner trek ik mijn potloodlijntjes over in een losse en schetsende stijl. De highlights bracht ik aan met een poscastift. Als laatste schreef ik mijn tekst erop.
Reacties
Een reactie posten