005 - DANCING SHOES...


Hij heelt je hart. Je huilt niet meer
Hij maakt je heel en morgen dans je weer

Dit nummer van Lev horen we voor het eerst bij een concert van hen. Het raakt me, want alles in onzeker, nooit meer huilen, een geheeld hart? En dansen! 1,5 jaar later zijn we weer bij een concert van Lev en weer komt dit nummer voorbij.We hebben een pittige tijd achter de rug en duidelijk is wel dat dansen er niet meer in zit. Maar wat een troost, klinkt er door in de klanken van dit nummer. Nog eens 1,5 jaar verder zijn we als gezin bij weer een concert van Lev en nu kan ik het nummer voluit meezingen. De tijd die achter ons ligt is onstuimig geweest, maar we staan als gezin weer op de rit. Dansen doe ik nog steeds niet, maar uitzien naar die morgen wel!

Om te kunnen dansen voor het aangezicht van God, mogen we nu al onze dansschoenen inlopen. In deze gebroken tijd van ziekte, pijn, verdriet en afscheid moeten nemen is volledig en vol overgave dansen niet mogelijk. Maar soms kunnen we er al een glimpje van opvangen... Kleine momenten die later groot zullen blijken. Gebruik je tijd hier op aarde goed en loop je schoenen alvast in. Als het niet meer gaat dan draag je ze in de hand... maar die dansschoenen heb je al in handen en neemt niemand je meer af!

Iedere dag zijn we dichterbij de troon van God... en een leven zonder pijn en verdriet.Wat zal dat heerlijk zijn.. een genezen hart, geen tranen meer en van blijdschap kunnen dansen voor God...

Lieve vrouw loop jij je dansschoenen al in? 


Dit beeld legde ik vast in mijn bijbel. Een simpele watercolor achtergrond van blauw en grijs. Ik trok een hand met daarin dansschoenen over, de schoenen werden uiteraard rood ;)... en tegelijk is dat een mooie verwijzing naar het bloed van Christus. En de bandjes zijn versierd met steentjes, want we zijn dochters van de Koning toch? Met wat letters en handlettering maak ik mijn pagina af.


Reacties

  1. Heel mooi gemaakt Ilse! Het is een prachtig lied!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je dansschoenen inlopen, wat een prachtig beeld! Ik word er even stil van... Dank je wel voor je bemoediging!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Ilse, ik volg je blog al geruime tijd, op 13 maart ll stond de wereld voor ons stil als gezin, mijn lieve man en papa van onze twee kids Thomas en Eva is geheel onverwachts overleden aan een hartstilstand, op 50 jarige leeftijd. Het is zo moeilijk om de bedoeling van God hierin te vinden, hij was mijn maatje, mijn hulp (rug en andere medische problemen), mijn steun en toeverlaat, ook al heb ik dat te weinig laten merken. Iedereen is in schok.....zoveel verdriet, niet kunnen plaatsen. Zaterdag een mooie dag samen met het gezin, zondagochtend hartinfarct en hartstilstand, na eerste goede resultaten na de operatie is hij dan woensdag toch nog overwachts overleden aan de gevolgen van hersenschade. Het is een nachtmerrie die nooit stopt, iedere avond gaven we elkaar een kruisje God zegen en beware je.....we waren allebei katholiek gelovig en geëngageerd bij het leed van anderen....hij had nog zoveel te geven aan anderen. Het lijkt alsof het niet ik ben die dit meemaak....ik wou je dit even laten weten, door je blog zo lang te volgen, ben je bijna een vriendin geworden....we moeten nu verder met z'n drietjes. MIsschien kan ik ook een blog starten ? Hoe begin ik er aan ? Groetjes en wil je voor ons en voor hem bidden ?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh Hilde ik ben er gewoon stil van... wat enorm heftig zeg!... ik snap je vragen heel erg goed... hoop dat je ze ook bij God kwijt kan en in Hem steun kan vinden! Heel veel sterkte ook voor jullie kinderen... en ik zal zeker bidden voor je💛🙏

      Verwijderen
    2. Dank je voor je gebed Ilse, dat is het enige dat ons kracht kan geven om dit zware kruis te dragen.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts

journaling

journaling